De uitloopcurve geeft aan welke stromen continu en gelijktijdig kunnen stromen via alle mogelijke connecties wanneer het onderdeel aan verschillende omgevingstemperaturen onder de maximumtemperatuur wordt blootgesteld.
De maximumtemperatuur van een onderdeel is de nominale waarde die door de gebruikte materialen wordt bepaald. Het totaal van de omgevingstemperatuur plus de temperatuurstijging als gevolg van de stroombelasting (stroomverlies bij volumeweerstand) mag niet hoger zijn dan de maximumtemperatuur van het onderdeel, anders wordt het beschadigd of zelfs volledig geruïneerd.
Het draagvermogen is dus geen constante waarde, maar neemt af naarmate de omgevingstemperatuur van de onderdelen stijgt. Bovendien wordt de draagkracht beïnvloed door de geometrie van het onderdeel, het aantal polen en de daarmee verbonden geleider(s). De stroomvoercapaciteit wordt empirisch bepaald volgens DIN IEC 60512-3. Om dit te doen, worden de resulterende componententemperaturen tb1, tb2, ... en de omgevingstemperaturen tu1, tu2 gemeten voor drie verschillende stromen I1, I2, I3, ...
Visualisatie
De waarden worden ingevoerd op een grafiek met een systeem van lineaire coördinaten om het verband tussen de stromen, de omgevingstemperaturen en de temperatuurstijging in het onderdeel te illustreren. De belastingsstromen worden uitgezet op de y-as, de omgevingstemperaturen van de onderdelen op de x-as.
Een lijn die loodrecht op de x-as wordt getrokken bij de maximumtemperatuur tg van het onderdeel vult het systeem van coördinaten aan. De bijbehorende gemiddelde waarden van de temperatuurstijging van het bestanddeel, Ø1 = tb1-tu1, Ø2 = tb2-tu2, ..., worden voor elke stroom I1, I2, ... uitgezet links van de loodlijn. De punten die op deze manier worden geproduceerd worden aangesloten bij om een ruwweg parabole kromme te vormen.
Aangezien het praktisch onmogelijk is om onderdelen te kiezen met de maximaal toelaatbare volumeweerstand voor de metingen, moet de basiskromme worden verminderd. Als de stroom tot 80 % wordt teruggebracht, wordt de "uitwijkcurve" gebruikt, waarbij rekening wordt gehouden met de maximaal toelaatbare volumeweerstanden en de meetonzekerheden bij de temperatuurmetingen, en wel zodanig dat deze geschikt zijn voor praktische toepassingen, zoals de ervaring heeft geleerd.
Als de afloopcurve de stroom in de zone met lage omgevingstemperatuur overschrijdt, wat wordt gegeven door de draagkracht van de aan te sluiten dwarsdoorsneden van de geleider, moet de afloopcurve worden beperkt tot de kleinste stroom in deze zone.